بخشنده همچون خورشید

رادمهرم پسر دوست داشتني مادر خيلي وقته كه نتونستم به اين مكان عاشقانه مان سربزنم قصور من رو ببخش نازنينم ،نه اينكه نخوام و دوست نداشته باشم حالم مساعد نبود نازنينم  يلداي امسال مريض شدي آبله مرغان اومد سراغت و حسابي درگير اين بيماري شدي اولش ترسيده بودي و وقتي بهت توضيح دادم آروم تر شدي هر روز خودت رو تو آينه نگاه مي كردي و كلي غصه مي خوردي چند روز قبل از يلدا در مدرسه مراسم داشتين كه همون روز حالت بد شد و نمي خواستم كه بري با سماجت رفتي و زودتر اومدم دنبالت و خوابيدي وقتي بيدار شدي ديدم اولين نشانه هاي اين ويروس تو صورتت مشخص شده و حدس زدم كه آبله است و فوري بردمت دكتر و گفت بله آبله گرفته و پانزده روز مرخصي استعلاجي داد هر روز...

  چشمانم را می بندم تصور میکنم... باد نوازشگر پاییزی.. نم باران،  بازتاب نور ماه.. بر روی سنگفرش خیابان... کوچه ای خلوت، چشمان گیرایت.. در هر قطره ی متبلور باران  نقش می بندد. نیستی و همیشه هستی... همچنان قدم می زنم.. لا به لای نگاه های نافذت... در ایستگاه زمان.. سنگینی نگاهت.. با نگاه پرسشگر من... که چگونه رویایی این چنین زلال؟ تو نیستی و من از نگاهت سرشار...! چطور مي شود شايد حسش سنگين باشد  صدايت ،نگاهت،گيرايي چشمانت همه و همه در بند بند وجودم است تا بيايي و در آغوش بگيرمت  ...

  تنها صدایت را می خواهم تا موسیقی سکوت لحظه هایم باشد نگاهت را می خواهم تا روشنی چشم های خسته ام باشد وجودت را می خواهم تا گرمای قندیل آغوشم باشد خیالت را می خواهم تا خاطره لحظه های فراموشم باشد دست هایت را می خواهم تا نوازشگر بی کسی اشکهایم باشد و تنها خنده هایت را می خواهم تا.. مرهم کهنه زخم های زندگیم باشد... آری تنها تو را می خواهم و لذت داشتنت مرا بس است  رادمهرم پسر مهربانم ليش از پيش دوستت دارم ،ماهروزت مبارك دردانه مامان.   ...

سازت، اگر! عشق بنوازد همه خلقت خواهند رقصید… زبانت، اگر! شیرین باشد همه پروانه ها گرد تو خواهند آمد… قلبت! دریای رحمت باشد همه!!! در آن جا خواهند گرفت… پس عشق را بنواز ! با زبان دلت بخوان ! و با قلبت پذیرا باش!!!… ✿◕ ‿ ◕✿ مهربانم ،چقدر خوبه كه هستي چقدر خوبه كه كنارم مي نشيني برايم آواز مي خواني و من عشق مي كنم با نجوايت و ساز ناكوكت و چقدر به دلم مي نشيند حتي كلماتي كه به اشتباه زمزمه مي كني يكي از بهترين سرگرميهايت خواندن موسيقي پر عشق براي مادر است و چشمان زيبايت موقع خواندن حس تمام كلمات را به من منتقل مي كند برايم از مهر مي خواني و زمزمه مي كني دوستت دارم را وااااااي من چقدر ...

پاییز را به چه تشبيه كنم برايت صبور. سنگین. منگ . از درون گرم. از بیرون سرد.انگار که وعده بدهد اگر قوز کنی بغلت می کنم که گرم بشی آن وقت یک چیز خوب نشانت می دهم. رنگهایم را! درس و مشقهایی که هنوزسخت و مشقت بار نشده اند. وعده هایی که با رونق پاییزی گالریها و سینما ها و کافه ها در پیش اند . یک عالمه غروب های زود هنگامی که نوید کلی غم انگیزبازی روشنفکر نمایانه می دهند. بعدش می توانی يك چاي بريزي و برای خودت زمزمه کنی که ” ما همچنان دوره می کنیم شب را و روزرا و هنوز را” بعدش کلی خوشت می شود که عجب آدم محترمی هستی که روح فرهیخته پاییز را دریافته ای! احتمالا چاشنی این فرهیختگی خیز گرفتن برای یک ماجرای عاشقانه پاییزی است درس...

سر به هوا، راهی کوچه های سرمازده پاییز می شوم. دوباره آن موسیقی دلنواز به گوشم می خورد: «خش خشِ برگ های خشک پاییزی، نوای آشنای کوچه های همیشه پر برگِ مهر». بچه ها از راه می رسند. چهره ها غریبه اند؛ امّا صمیمیت لبخندها آشناست. خنده کنان از کنارم می گذرند. فریاد می زنم: «صبر کنید!» «من هم می آیم.» بچه ها از من دور می شوند توی پیچ کوچه می مانم. پاهایم انگار سست شده اند. دوباره سعی می کنم. چیزی به مدرسه نمانده است. به مدرسه می رسم؛ به اتاقک کوچک بابای مدرسه. به تصویر خود در شیشه غبار گرفته پنجره اتاقک نگاه می کنم: من دیگر من نیستم؛ من بزرگ شده ام! دیگر بوی کتاب های نو و دفترهای سفید نمی دهم...

  روز ٣١شهريور ٩٧ به قول خودت آخرين روز از بچگيت صبح كه از خواب بلند شدي كلي خاطرات بچگيت رو با مامان مرور مي كردي و بغضي كرده بودي كه هرگز فراموش نمي كنم عزيزدلم هنوز كوچكي ولي ورودت به مدرسه ذهنت رو درگير كرده كه ديگه خداحافظي كردي با دنياي كودكي هر چقدر هم كه باهات صحبت مي كنم و مي گم كه اينطور نيست قبول نداري  پرسيدم كه امروز مي خواي كجا ببرمت گفتي شهربازي ولي به شرطي كه خاله ليلا هم باشه عزيزدلم عاشقانه دوستش داري و خاله هم مي تونم بگم بيشتر از همه تو رو دوست داره گفتم بهت كه نمي شه شايد كار داشته باشه شايد نتونه گفتي بريم كورش تا نزديك خونشونه بتونه بياد و خودت بهش زنگ زدي و به خاطر تو با حال سرماخورده اش اومد و چقدر...