دلشوره های ما

نازنینیم هفت ماه از دوران طلایی مامان می گذشت که شیطونی های تو زیاد شد و مامان اذیت شد کلی گریه کردم خیلی حالم بد بود همش می ترسیدم دکتر به مامان استراحت داد و شرط کرد که اگر استراحت کنم هیج لطمه ای به وجود نازنین تو نمی خوره عزیزترینم مامان به خاطر اینکه تو سلامت باشی دیگه سرکار نرفت و استراحت کرد خیلی سخت بود تمام روز روی تخت می خوابیدم به تو فکر می کردم خاله پروینت همدم اون روزای من بود کلی برای ما زحمت کشید باهات صحبت می کردم و از غصه ها و غمهام می گفتم عزیزم خیلی سریع واکنش نشان می دادی و من با امید به درآغوش کشیدن و بوییدنت تمام سختیها و دردها رو تحمل می کردم می دونی چرا اینا رو برات می نویسم فقط و فقط برای اینکه بدونی خیلی عزیزی همین و بس