تو مال منی
تو مال منی 
تــو مــال منـی
خــودم کشــفـت کـرده ام
تــو بـا مـن می خـنـدی
بــا مـن گـریـه می کـنـی
درد دلــت را بـه مـن می گـویـی
دلـــت بـــرای مـــن تــنــگ می شــــود
ضـــربـان قـلـبـت بـا مـــن بـالا مـی رود
بــا ســــــکـوتم، بــا صـــدایــم
بــا حـضـــورم، بـــا غــیـبـتم ..
تــو مــال منـی
ایــن بــلاها را خـــودم ســرت آوردم
بـــه مــن می گویی دوســـتـت دارم
و دوســـت داری آن را از زبان مــــن فـقـط "مـــن" بشــنـوی
بــرای کــه مــی تــوانـی عزیز من خــودت را لـــــوس کنی،
نازت را بخرد و به تو تلنگری نزند ؟
چــه کســی بـا یـک کـلـمـه ، بــا یــک نــگـاه، دلــت را می ریــزد ؟
بــعــد خــودش جــمــع می کند و ســـر جــایــش مــی گذارد ؟
چــه کســی احســاسـت را تـر و خشـک می کند ؟
اشــکـت را درمــی آورد ، بــعـد پــاک مــی کـنـد ؟
چــه کــســی پــیــش از آن کـه حــرفت را شـــروع کنی تا تــه آن را نـفــس می کشد؟
مــن زحمتت را می کشم تــا بـفـهـمی هــــنـوز مــی توانی انـتـظار بکشـی
تــپـش قـلـب بگیری ، عـــاشــــق شوی
تــو حــق نداری خـــودت را از مــن و مـــن را از خــودت بگیری
تــو حــق نداری " خــودت " را از خــودت بگیری
مــن شــکایت مــی کنــم از طــرف هــر دویـمان از تـو بـه تــو
چه کســی قـلـب مـــرا آب و جــارو مــی کند
دانــه مـی پاشد تا کـلـمـات مثل کبوتر از ســر و کول مـن بالا بروند ؟
چـه کسـی همـان بلاهایی که مــن سـر تـو آوردم ســر مــن آورده ؟
دســــتت را به مــن بده
من بدون لمس دستهایت می میرم
