سه سال و چهار ماه از شكفتنت گذشت

عزیز تمام غزل‌های من ،انيس تمام نفسهاي من ،
 در اشک و شب و ساز گل می‌کنی
در این آینه باز گل می‌کنی
 دلم را به دست جنون داده‌ام
دوباره به یاد تو افتاده‌ام 
دوباره ماهروزت رسيد
نسيم دل انگيزت باز رسيد 
چه آرام از من گذر می‌کنی
جهان مرا تازه‌تر می‌کنی
خیال قشنگ تو تابان شده
شب غربتم نقره باران شده
چراغ شب عشق یادت بخیر
تو ای كودكم  یادت بخیر
تو با ماه و لبخند و نان آمدی
در طلوع دل انگيز صبحي قشنگ
تو از عمق نفس از ته جان آمدي
حضورت به دریاچه جان داد باز
پس از کوچ مرغابیان آمدی
 سکوت شب شهر دلگیر بود
تو مثل صدای اذان آمدی
پر از رنج بودم پر از بیکسی
چه زیبا شد ای مهربان آمدی
 تماشای دنیا به ما خوش گذشت
کنار تو زیبا به ما خوش گذشت
قشنگ و دل‌انگیز بود صورتت 
تو ای ماه رخشان یادت بخیر
 تو ای خاطراتت پر از عطر و گل
غزل با تو گل داد یادت بخیر
تو ای باغت آباد یادت بخیر
 تو ای ماه زیبای رویای من
عزیز تمام غزل‌های من
 گل ناز یادت شکوفا شده
زمستان من با تو زیبا شده
 زمستان من با تو یعنی بهار
عبور ترن از دل پنبه‌زار
و همخوانی کاج با آفتاب
طلوع قشنگ شقایق بر آب
گل من تو در من شكوفا شدي
شكوه دل انگيز رقص گل در نسيم 
خوشم با نگاهت چهل ماه 
الهي بمانم ببينم تو را سالها